Nou 'k ben weer thuis hoor...
Most t kind Gibbs ophalen bij Sjonnie en dan is over 020 de kortste weg... ik kom zelden in het 020 gebied want dan mot ik dubbel opletten waar ik ben en of Tom mij wel de juiste weg wijst. Eigenwijs neurootje. Als de ruitenwissers t dan ook al bijna niet aankunnen, we midden in de spits belanden omdat delen van de weg zijn ondergelopen, dan heeft Anni het slecht naar t zin. De buitenkant is dan stil & rustig maar de binnenkant gilt rustig verder... Ik moet er doorheen dus doe ik dat, reactie komt bij mij altijd later...bij thuiskomst is de batterij dan ineens leeg en het lontje is ook ineens een stuk korter.
Kind eerst opgehaald bij Sjonnie, korte stop, toen Alice thuis afgeleverd ook korte stop,
En daarna om 2100 't otootje nog ff leeg gelopen. Onder het genot van één of andere onzichtbare hysterica die meent dat ze operazangeres is... welkom thuis in 010... misschien is het mijn eigen hersencel wel...
Buurkater 'Poes' kwam ook al op een drafje aanhobbelen 'Mauwwwwww'!
Dat loopt dan ook gelijk mee naar binnen, kopjes gevend en met een schuin oog op de koelkast waar vast wel een plakje kipfilet uit komt... Ik heb dan ook niet de illusie dat t kind mij heeft gemist maar wel de 'goeiesmorreges Poes- en 'Néé Poes thuis slapen, dag Poes! 'snoepjes'.
Tasjes, zakjes, koffertje bevolken t gangetje en t keukentje, Gibbs zit nog op de deurmat, geen drempelvrees maar bij de aanblik van een koffert denkt hij: ze gaat weer weg, ik blijf hier zitten want ik wil mee! Na veel 'nee Poes buiten, Gibbs naar binnen' en een voet onder de lekkerste billen in het heelal is mijn mannetje binnen en Poes buiten en kan de deur eindelijk dicht. Moeders gebeld dat ik weer thuis ben en dat ze weer rustig kan slapen. Moeders vind t niks als ik niet binnen handbereik ben of op mijn eigen bankie zit. Moe ziet nog meer beren op de weg dan ik, ik kom er af en toe 1 tegen, moe woont zo'n beetje int berenbos.
Eén en ander aan zooi uitgesplitst, overzicht hersteld dus dan kan Anni nú op dr krent.
Zou graag naar bed want lijf voelt alsof er een vrachtwagen overheen is gerold, maar het hoofd moet nog even uit de autorit stand. Ben ooit eens na een rit van 8 uur gelijk mn nest ingerold en dan krijg ik de ik de meest vreselijke auto-ongelukken omdat ik denk dat ik nog aan het autorijden ben.
Dus om ff half 11 mn nest in, boekie erbij, 2 alinea's gelezen en volledig out tot iets van half 7 ofzo.
Ik schuif vanuit horizontale stand zo mijn kleren in, plaspauze, slok kauwe koffie, slippers an en hóp met t Gibbsje naar buiten... ff rust, zó fijn om in alle stilte ff rrn rondje te sloffen. Mot je niet de ADHD buurman tegenkomen... *zucht*. Toffe vent hoor, gezellig etc maar vandaag even niet... stilte naar de knoppen en t verrotte is dak ook ineens druk word. 40 minuten later kan ik eindelijk van mijn bakkie genieten. 50 minuten later besluit de buurman an de andere kant van de sloot dat t tijd is om t gras te gaan maaien... kwas weer ff trug op Ameland zeg maar daar was de buurman ook 2 dagen aant maaien. Tyfusherrie.
Ik laat de wasmachine & droger draaien, vaatwasser uitgeruimd, eitje gebakken, verhaaltje geschreven én een BabblAnni FB pagina aangemaakt... ik hoor de gebruikelijke herrie weer, t keffen van de buurhondjes, buitenspelende kinderen, sirene's komen voorbij... dus Anni oordoppen in.
Alle taken zitten erop, ik kan onderuit dus dan nog 1 ding eerst en das t Gibbsje nog even uitlaten. Ik loop natuurlijk dezelfde buurman tegen t lijf, blablabla en op de terugweg kom ik dikke trol-oma tegen met 3x grut en een mega bellenblaas onder luid getetter vliegen de bellen de lucht in psies op mijn pad. Fijn. Rót op met je bellenblaas en gekrijs. Anni passeert, houdt dr mond stevig dicht en trekt ff later de deur achter zich dicht....rússssssssst.
Bankie plof en zap Discovery+ gaat op Ghost Adventures en ff lkkr niets...5 minuten later komt vanaf het pad hierachter een ijselijk gegil en gekrijs...geluid komt natuurlijk achter de struiken vandaan...ik krijg er genoeg van, krijsen om t krijsen. Wáárom dan?
Is er dan niemand bij die ff ingrijpt? Als ik vroeger zo'n smoelwerk opzette, zat ik voor ik t wist binnen een boekie te lezen en mocht ik de rest van de dag niet meer buitenspelen.
Dussssssss Rotterdamse Anni ramt t raam open en gilt: HÉ HOU EENS OP!
De tándjes niet normaal! T kind kijkt om, bakkes slaat dicht en 3 tellen later komt dus dikke trol-oma achter de struiken vandaan op zoek naar degene die uit t raam heeft gehangen...hé succes! 80 woningen om uit te kiezen! Anni zat al weer op dr bankie, missie geslaagd. Stilte.
Reacties
Een reactie posten