Wekkertje gezet om 6.10 want om 10.00 moet t pand leeg zijn.
Valt niet mee want toen ik in mn nest lag wast ff over 12, das best laat na een drukke dag met heul veul volk & gezelligheid om je heen. Bedenk ff dat ik normaliter in mn up al tussen 2100-2200 al in mn nest lig.
Hoezo liggie dan pas na 12?
Nou laatste avond, doen we nog ff een spelletje, blerren we mee met favoriete liedjes, dansen we en lopen de polonaise en vertellen we nog ff wat we kwijt willen aan mekaar. Het gevoel dat zo'n avond geeft is 1 groot warm bad gevuld met gezelligheid... en ik ben gék op badderen.
Dus word ik wakker om 6.10, duik de douche in, ankleden en hóp naar beneden, de deels gedekte onbijttafels aanvullen met broodbeleg, koffie zetten, waterkoker an, vuilniszakken naar container brengen, eigen spul verzamelen en int otootje. Dan ff zitten om mn FB spelletje te openen anders ben ik bonuspunten kwijt, bakkie leut & crackertje erbij. Dan druppelt iedereen stukkie bij beetje binnen, vaatwassertje vullen, nieuwe vuilniszak weer vullen ondertussen kom ik nog los spul tegen wat ik ook moet meenemen, ons bin zuunig, dus de overgebleven vaatwastabletten, vuilniszakken, zoetjes en overig houdbaar spul gaan weer mee naar huis int "Topsport for Life"-tasje voor de volgende vakantie.
Dan tuffen we met de hele groep naar Nes voor wat vrije tijd int durrup. Het deel wat opt terrasje terecht komt van De Heksenketel wordt vergast op/door de plakkaten stront die het voorbijkomend paard wordt achtergelaten. Tóp!
Nog ff shopshop en dan ist alweer 12 en verzamelen we weer om naar Ballum/De Boerderij te rijden waar de afscheidslunch is.
Na een pannenkoek spek/appel met stroop... stort Anni in na een overdosis an koolhydraten verdwijnt mijn hersencel in t grote niets normaliter duurt zo'n gaap- en slaapaanval een minuut of 20 en dan is ze er weer. Maar na zoveel drukte zonder echt tussendoorrust de afgelopen dagen, is dit wijffie een beetje labiel en aant eind van t latijntje, dan zitten de tranen hoog.
Als er dan een voorstel wordt gedaan waarbij ik twijfel of ik dat wel kan, of het geestelijk & lijfelijk mogelijk is word ik weer geconfronteerd met mijn beperkingen. De zorgeloze gezonde coole chick van weleer is niet meer, Anni is gereduceerd tot een paniekkip met stuiterende hersencel en beren op de weg. Dus snottert Anni de hele boel bij mekaar... LabielAnni zeg maar. Heel veel armen, lieve woorden, aai over bol vallen mij ten deel...niet doen want dan ist hóhouwertje zoek... en ik mot nog een hele dag door. Ik word er niet mooier op met vlekken op mn giecheltje... ik zie mensen weleens mooi huilen...die genen zijn bij mij niet geimplementeerd.
Alice mijn lieve vriendin komt achter me staan, slaat haar arm om mij heen en zegt iets...géén idee meer wat maar het gevolg is dat we samen in de stuip gaan van t lachen...dát had ik ff nodig om eruit te komen, langzaam droog ik weer op en ook langzaam komt het besef dat we straks afscheid moeten nemen... en als ik t nu al niet droog hou... dus ik vraag de ober om een stel snotlappen, ik most 'snotlappen' nog een keer herhalen voordat hij door had wat ik bedoelde...
Gewapend met een tassie vol snotlappen gingen we richting t overvaarbootje...wij (Alice en ik) nemen alvast afscheid van iedereen want Anni wil graag ff in alle,relatieve rust int otootje blijven zitten ter voorbereiding op de terugrit. Das een dingetje hoor dat afscheid nemen, ben ik niet goed in... t liefst zwaai ik ff 'doeiiii' en klaar want das de droge variant van het gedag zeggen, das veilig. Maarrrrr 'Let it go, Let it go...' gewoon erin duiken en mekaar lekker knuffelen want de band die je krijgt in die paar dagen is zó enorm speciaal. Wát een zwikkie fijne mensen, stuk voor stuk Toppers.
Reacties
Een reactie posten