De dag eindigde gister niet na terugkomst uit ziekenhuis...neuh die ging nog ff door...
Anni had intake/kennismakingsgesprek hier thuis rond de klok van 13.30 met een Ergotherapeute... eens kijken wat zij voor mij kan betekenen...
Een uur voor haar aankomst knalt hier de stroom eruit... jawel firma Stedin was aan het werk in de straat en nu lig de hele straat plat.
Hoogstirritant.... géén internet en geen stroom, gelukkig heb ik écht nét mn verhaaltje gepost maar wat mot je zonder stroom?
Buurman Ab weet nu niet hoe hij zijn tanden moet poetsen hoor ik hem verkondigen op de galerij boven mij... euhhh??? én hij kan geen koffie zetten..nope... en eigenlijk vind hij ook dat we dan met zijn allen maar geen dag huur moeten betalen want zonder stroom is een huis onleefbaar.... jep...húh?
Afijn ...geen stroom dan maar planten water geven en eea opruimen tot komst van Ergo.
Ergo arriveert, krijgt een bak water van me en zij vraagt 'wat verwacht U van me...' euh ja géén idee vertel maar wat een Ergo doet... vervolgens vraagt zij hoe mijn dag eruit ziet, ik begin met vertellen maar vraag me af of zij mijn verleden weet....dat verduidelijkt namelijk enórm mijn doen en laten in het heden....
Nou ze heeft wel mijn dossier maar nog niet echt ingekeken... *zucht*
Hoezo niet? Waarom is er niet de moeite genomen om eerst mijn dossier door te lezen wat ik eerder aan de dokters assistent heb verteld... Wat is dat toch? Ik gooi mijn hele hebben en houwen op tafel en je neemt niet eens de moeite om je in te lezen in een toekomstige cliënt? Daar word ik zo verdrietig van, je voelt je zó onbelangrijk en klein... en als er tussendoor dan ook nog een telefoontje wordt beantwoord en de 2e keer wordt gekeken wie t is als t ding weer belt dan ben ik er eigenlijk al klaar mee. Maar ik heb hulp nodig dus ik hou dit keer nog mn waffel. Ik hoor ook dat via de verzekering ik recht heb op 10 uur Ergotherapie per jaar. Wauw... 10 uur! Begin nu wel heel nieuwsgierig te worden welke handvatten zij mij kan geven welke ik in 24 jaar nog niet heb ontdekt. De eerste anderhalf uur zijn nu al weggetikt doordat ik mijn dossier heb opgedreund.
Écht ik ben zó klaar met dat hele medische circus, het vertrouwen in een menselijk benadering is zó ver beneden alle peil daar.
Mijn hoop is nu gevestigd op de volgende in aantocht zijnde hulpgroep, gespecialiseerd in mensen met Niet Aangeboren Hersenletsel. Ik kan vandaag een telefoontje verwachten.
Zij verlaat het pand, nieuwe afspraak over 2 weken en ik verdwijn ook naar buiten met het Gibbsje. Zoals gewoonlijk bij wat beter weer en heisa in de straat, er staan maar liefst 5 autos van Stedin én zo'n oplegger voor t graafmachientje voor t gat in de straat, staat iedereen met mekaar te kletsen en te och-en weeën...
Annie, ergens in de 70, 3 huizen verder op 1 hoog weet te vertellen dat het nog tot 5 of 7 kan gaan duren maar kan ook eerder...
Oké nou ja t is wat t is ik ben inmiddels toch in- en uitgekakt, ik kan er nix mee. Terwijl ik mn tuintje inloop hoor ik vanaf de 4e de vraag komen:
'buurvrouw! tot hoelaat duurt het nog?
-volgens de Tamtam nog tot 5 of 7
de tamtam?
-ja! Annie! Annie weet altijd alles bler ik terug waarop er van 3 huizen verder op 1 hoog een schaterlach volgt... ik roep nog...'kijk uit hoor ze hoort nog álles!' waarop weer een schaterlach.
Zo hebben we toch nog een beetje lol om die klootzakken van Stedin die de straat openbreken/stroom afsluiten zonder bericht vooraf.
De ervaring met Stedin de afgelopen jaren: ze komen afspraken niet na, liegen, maken de klus niet af en als ze aan het rommelen zijn in je meterkas en je maakt een opmerking dat je gas ruikt dan zegt zo'n monteur terwijl hij aanstalten maakt om weg te gaan 'is maar een beetje'.... Párrrrdon?!
Ik stap naar binnen, schuif t hohouwertje onder mn deur zodat t Gibbsje in en uit kan wandelen, pak mn bak koffie (voordeel als je kauwe koffie lurkt en er is geen stroom...) en denkt: én nú? ik draai een rondje in de keuken en bedenk: haal ff doekie over die 2 ramen boven je gasfornuis... beetje zeepsop & dasty op mn raampies... trekkertje...ehm? trekkertje ligt érgens in die ruimte zonder licht tussen de rest van de zooi... ach beetje water, theedoekie erover en Anni vind t best... gelijk ff omliggend spul gesopt, mán wat ken ik toch zwiepen met die spetters. Terwijl ik mn doekies uitwring komt er een juichkreet van Cocky, 4 huizen verder, wat mij doet vermoeden dat we weer stroom hebben. Koffie mee en op de bank, dag is actief genoeg geweest! De wangetjes gloeien weer aardig, brandende oogjes...laptoppie, tv'tje an en op reet tot bedtijd. Ik verdwijn zo rond 9 mn nest in, boekie bij en om ff voor 10 knip ik t bedlampie uit, blijkt dat t douchelicht nog brand *zucht* nest weer uit, tóch nog maar weer ff plaspauze dan hoef ik er midden in de nacht niet uit als meezit.... néé dan wordt je wakker denkend dat het iets van 5 is, ga je leggen rekenen...mwah 7 uurtjes geslapen das fijn...wát voor dag ist, wat most ik vandaag, ohja dinsdag....ratelratelratel, pakkie de tijd erbij: 2 uur! Tering! Hé geen houwen meer an hoor, Anni doet nú ff geen oog meer dicht! Goodmorning World Your little Ray of Sarcastic Sunshine has arrived!
Dusssssssssss om ff over 2 zet ik t vaatwassertje an, crackertje Stolwijkse kaas, bakkie leut en zo maar eens die boodschappenlijst doornemen... want die heeft tijdens het ratelfestijn een verandering ondergaan. Klauwtjes zijn wat stijf dus dan moet er niet al te veel worden gesneden vandaag tijdens de kooksessie....
Zij die waarschijnlijk om 5.30 weer in dr nest ligt wenst U goedemorgen!
Reacties
Een reactie posten