T'is inmiddels kwart over twaalf zaterdag. Overal ligt zooi wat uit de koffer is gekomen, wasmachine draait, boodschappen gedaan, bakkie bij moeders en een hernieuwde kennismakingsronde door de buurt met Gibbs om 6....nét op tijd om de 3e vrije training F1 Spanje te kijken.
Ik mot nu echt alles opschrijven anders verdwijnt het in de donkere krochten van mijn flipperkasthoofd.
T wekkertje stond gister op 6 ingesteld, om 4.58 was ik wakker idem die andere. T meissie vertrok weer richting bed en ik richting douche...want als ik dan toch zo vroeg wakker ben kan ik nog net zo goed ff gaan genieten van mijn laatste zonsopgang aan het strand van Rethymnon. Een uurtje later en een kletspraatje later met één van de andere vroege vogels ben ik terug, dan blijkt dat je toch weer dingen in die dichte koffer hebt gestopt die eigenlijk int tassie motten, koffer weer open, natuurlijk an de verkeerde kant dus pleurt de helft er weer bijna uit... één grote nerveuze bende, ik kan heel rationeel denken maar dat gevoel van mij gaat met 100 ant uur de andere kant op.
Bijná de deur uit...zonder mn levensvocht! Flessie met kauwe koffie uit de koelkast gegraaid en int tassie mee om de reis naar 010 te overleven. Pft! Crisis afgewend.
Trap afopaf, sleur met koffer richting boulevard, de temperatuur begint al aardig te stijgen dus plekkie in de schaduw met rug naar receptie/ontbijtruimte....plekkie zonder erg ingepikt van 3 sets buren...jammer dan! Morgen mogen jullie weer wanneer wij thuis opt bankie zitten.
8.50 ophaaltijd, we zitten er ruim van tevoren, de lijst met ophaalpunten gecheckt, wij als eersten de overige 7 ophaalpunten zijn niet in logische volgorde ingedeeld... dus helemaal snappen doen we t niet maar t meissie zegt hoopvol; wie weet hebben we wel een eigen taxi rechtstreeks....dát zou lekker zijn maar beetje kostbaar. De ophaaltijd schuift door naar 8.45..
Redelijk chill onderuit hoor ik haar vragen: wie moeten we eigenlijk bellen als t bussie niet op tijd is...... Gótsamme wát zegt ze nou???WÁT??? Ja nou ehm géén idee, nog geen seconde over nagedacht, oh hemel paniek! en wat dan? pft tas overhoop, formuliertje erbij, telefoonnummer gevonden voor 'in geval van nood' ...is dit dan een noodgeval in hun optiek? In de mijne wel! Oké foonnummer gevonden kop komt tot rust en ik zeg: joh de receptie weet toch wel hoe ze dat moeten oplossen? Achter ons horen we de telefoon rinkelen en ik zeg: Hé Corendon belt, we benne wat later hihi...
Receptioniste staat 2 tellen later achter ons: Corendon is iets later maar is onderweg...
Nou já! Is dát wat! Sowieso het toeval én het netjes bellen dat ze iets later komen!
Nog geen 5 minuten later rijd er een taxi voor! Hé! Hoe luxe is dat?! Een beetje verbouwereerd zit 2x blij ei onderuit op de achterbank! AIRPORT PLEASE!
De lispelende taxi chauffeur heeft een ongelofelijk lang telefoongesprek met...?? Uiteindelijk ist stil en vraagt hij, wijzend op een formuliertje op zn foon: isss dissss sjoe
Ik kijk en ik bevestig; yesss detssssss mie! Ik heb zojuist bevestigd dat wij de juiste klanten in zijn auto zijn ...dat was bij instappen al gevraagd maar blijkbaar 2 Annies op de achterbank is wat verwarrend.
Nu het foongesprek klaar is zet de fijne man de radio aan...zendertje Easy Listening.. NOU IK VIND ER NIX EASIES AN! PLINGPLONG SKRRRIET TOKKEL... we kijken mekaar aan...en zijn het unaniem eens: Greece zero points!
De slissende man segt: aussjensic cresjan mjussic
Wij knikken... en staren weer naar buiten...hij heb ook een vanilleluchie int autootje die af en toe mijn neus binnendringt, niet fijn azzie dr nie tegen ken.
Hij probeert nog een gespjek op gang te kjijgge...maar hijs moelijk te verstjaan sjeg maar.
Uurtje later arriveren we 3 uur voor vertrek op Iraklion Airport...we kijken gelijk op de borden om te zien of we onze kofferts al kwijt kenne...dus niet, het bord blijft een uur lang vrij onveranderd. T meissie spot een bekend stel die op dezelfde vlucht blijkt te zitten en door de Corendonbus zijn afgeleverd...zij hebben wél de informatie gekregen bij welke balie de koffers konden worden ingeleverd....*zucht* dus wij achter hun aan...hé die hele buslading natuurlijk voor ons! We konden toch nergens naar toe dus netjes in 1 rij die zich opsplitste in 4 balies... ging redelijk soepel tot een Griekse Akela, wijzend met t vingertje, bevelen ging schreeuwen: áchterrr de rode lijn! Bij Zeus je zou er bang van worden... 1 balie komt vrij, de gasten voor ons willen er naar toe lopen: NIX ERVAN TRÚG! ACHTER DE RODE LIJN! NÚ!....grinnikend om zoveel 'machtsvertoon' lopen de gasten terug...voor ze de lijn bereiken: JÁ HÓPHÓPHÓP...náár de balie!
Daar wordt je een beetje melig van...wij mogen ook met Akela's gratie naar voren komen, de koffers worden gewogen, beide onder de 20 kilo...bij ons in 010 verdwijnt ná het wegen en labelen die koffert via de band naar achter...hier niet. Koffer er weer aftillen en dáár waar de Akela staat....dáár is de ingang waar je koffer verdwijnt...och jee, ik pak mn koffert ietwat onhandig op, in de lengte, want zo rollen we het hele vliegveld over, mijn logische denkertje heeft het allang opgegeven is aan alle kanten overprikkeld... Akela rukt koffert uit mn hand, neemt um in de breedte over en plettert um op de band. Ohké poefff koffert wég... We draaien ons om op zoek naar het andere stel om richting douane te gaan als we rumoer en gegil horen... blijkt iemand ff niet goed te zijn geworden. Én doorrrr, boardingpas over praatpaal, zigzaggend langs de uitgezette linten naar de douane... ow god, mok mn gympen weer uit, laptop net als vorige keer uit zorgvuldig ingepakt tas in zo'n blauwe afwasteil...ik zet mn handtas in dezelfde bak als mn grote tas...foút! Mot in apart teiltje...*zucht* ik flikker mn laptop bij de grote tas...óók foút! 3 teiltjes en je schoenen maggie anhouwen Anni! Pft das dan weer een meevaller, bijna huppelend wil ik alles weer bij mekaar doen maar het schermpje toont aan dat er is wat an de hand in dat handtassie... dat mogen ze dan niet zelf pakken dus ik graai: mn bijna lege flessie met koffie... ken je die natuurfilms waar de 'Papoea's' voor het eerst een blanke zien? Nou zo'n blik...alsof ze nog nooit koffie in een flessie hebben gezien! Néé dat was t niet...er zit nog iets in... jawel nóg een vol flessie met koffie...néé die mag niet mee het vliegtuig in...já u mag t hier leegdrinken... dat wil ik wel en dat kan ik ook wel maar dan kun je er de 'donder' op zeggen dat ík niet mee mag het vliegtuig in want dan ontploffen mijn darmen. Nog even gezwaaid en met pijn in mijn hart afscheid genomen van mijn levensvocht.
Dan volgt er uiteraard toch die noodstop, zeikerds als we zijn... Het schoonmaaksetje wordt uit de grote tas gevist terwijl we de naar zeikstinkende pleeruimte binnen lopen...de natte pleerand wordt aanschouwd, 34 schoonmaakdoekjes erover heen gehaald...pleepapier is aanwezig en wordt dankbaar gebruikt om de pot te drogen... nogmaals sopsopsop nogmaals drogen, de toiletseatcover tevoorschijn getoverd en ahhhhhhhh.... só lekker! Ik hoef voorlopig niet meer. Mijn darmen liggen stil tot ik weer op mn eigen troon zit. Met weer wat kleur op mn wangen kom ik de wc uit en kijk een nederlands sprekend vrouwtje aan die haar neus optrekt bij zoveel zeiklucht...ik roep, wijzend naar 'mijn' plee, op zn plat Rotturdams 'Je mot die plee hebben dies schoon' ...gotsamme Anni! wat zeggie dat weer vriendelijk! (Ik ben een dag verder en ik hoort t me nog zeggen)
We benne bijna waar we wezen motten... 1 stappie verwijderd van t vliegtuigstoeltje... alleen laat het bijbehorende vliegtuigie nog ff een half uurtje langer op zich wachten.
Tijdens het sjoppen gebeurt er iets in mijn nabijheid waardoor ik een flashback heb en het janken staat me nader dan het lachen. Ik mot weg uit de drukte, graai een literfles water mee die je dan weer ergens bij een kassa mot afrekenen, je boardingpas weer mot laten zien, weer dat gegraai in die grote tas. Mijn kop staat op ontploffen maar we motten doorrrr...nog wat te kanen halen en dan een plekkie vinden om even tot rust te komen. Godzijdank heeft het stel een plekkie voor ons geregeld en kunnen we even zitten. Moeders even bellen dat we vertraging hebben dat ze zich niet druk maakt als het langverwachte telefoontje na landing wat langer op zich laat wachten.... maar ja nu ik haar aan de lijn heb maakt ze zich weer druk dat ik nog langer dáár ben en het nog langer duurt voor ik Rotturdamse grond onder mn voeten heb....en daar maak ík me dan weer druk over.
We zien ons vliegtuig landen en op het tijdstip dat we zouden gaan vertrekken gaan we nu boarden...hop wéér die tickets tevoorschijn.
Ik stel voor om iedere passagier te voorzien van een sticker op voorhoofd die pas loslaat als je op plaats van bestemming bent aangekomen, scheelt een hoop gedoe.
Bussie in, bussie uit, trappetje op, meissie bij te raam opgevouwen opt stoeltje, knietjes tegen stoeltje voor haar, Anni int midden...beiden hopend dat die 3e stoel vrij blijft... mis! Ik hoor ineens 'ik kom je de komende 3 uur pesten' ik kijk op en een boomlange vent schuift zn kont opt stoeltje naast me... wauw...nou die benen gaan vast en zeker straks het gangpad in!
Maar met zijn benen int gangpad kan ik wat makkelijk in mn grote tas duiken voor mn puzzelboekje, oortjes, doppen, watertje en pen... dat puzzelboekie had in dus in mijn oneindige wijsheid in de koffert dondert, stomme trút! Oortjes worden gevonden maar ja vliegtuigstand dus geen Spotify dus die hadden wél in koffer gekend.... doppen verdwijnen in ballennetje bij gebrek aan broekzak zodat ik ze niet kwijt kan raken... T watertje is wat te groot voor int stoelnetje voor me,t past wel maar azzie je tafeltje uitklapt niet... flessie eruit, tafeltje naar benee en dan kan t flessie weer terug... tafeltje staat uit want er werd omgeroepen dat er voer aankwam... na een kwartier eindelijk besloten wat ik wil...wordt er omgeroepen dat er geen tosties en nog iets er niet is... das mooi, dat wilde ik toch niet...De tijd tussen de aankondiging en dat daadwerkelijk het magische karretje aankwam duurde nog ff... en we zitten op stoel/rij 27, dus die keuken is pakweg 7 rijen achter ons? Beiden natuurlijk ongeduldig, het ene meissie wilde haar borrelnootjes en Anni haar suikershot zodat ze weer heerlijk een dutje kon doen. T karretje staat náást ons... de dames achter ons worden voorzien van koffie gevolgd door een gil...gloeiend hete koffie overal, stewardes reageert razendsnel, flessie water, dop eraf, mevrouw hier komt koud water...splash! U snapt...karretje weer weg...mevrouw afgevoerd naar brandwondencentrum 'het keukentje'... t viel allemaal reuze mee...karretje komt weer in zicht, nieuwe lading koffie...grote beker klein beetje koffie, gewoon voor alle zekerheid...
Borrelnoot & Broodje eiersalade beginnen gelijktijdig te lullen.... Borrelnoten benne er wel, colaatje ook maar dat broodje ken Anni op dr buik schrijven; er zijn géén broodjes! WTF? Nou doe dan maar 2x Twix & Smoothie daar mot ik de slaap wel mee kenne vatten denk ik zo... Ik prop de Twix naar binnen en hoor ergens in t midden van t vliegtuig een kind gaan krijsen, jankkrijsen.... och hemel, de ziel.... heeft er iemand een parachute?!
Het laatste stukkie Twix naar binnenproppend zoek ik mn doppen... waar benne mn doppen..ohja ballennetje... de doppen gaan in de oren en.... och de ziel snijdt dwars door mn ziel en doppen heen! Ik prop de doppen nog verder naar binnen aan mn oor trekkend om t gat waar de doppen in motten zo groot mogelijk te maken, al mot ik ze later chirurgisch laten verwijderen ik wil geen geluid meer horen anders gebruik ik die parachute voor mezelf! Kikkerogenslaapmasker op, doppen in, kin op borst, kin omhoog, kop op zij, armen over elkaar, tafeltje uit hoofd op handen, hoofd op linkerhand, hoofd op tassie, hoofd op handen op tassie, hoofd op rechterhand... handen over oren, ellebogen op tafeltje...denk dat ik wel ff ben ingedut, in welke positie weet ik niet maarher gekrijs kwam er steeds doorheen...zegt t meissie naast me 'ach denk dat ie last van zn oortjes heeft, ik voel de druk ook'....'ja hé ik heb ook last van mn oortjes door zijn strotje'... ach nee ja t is zielig als een kindje pijn of last heeft, echt vind ik heel rot maar ik vind mezelf zieliger, in dat soort gevallen komt mijn zwarte kant heul snel bovendrijven.
Ik probeer weer ff te tukken maar nu vindt de spier in mn bovenbeen aan de achterkant het welletjes en probeert te krampen, ik gooi een lading water naar binnen, ga verzitten en probeer te ontspannen....
Nou Anni is dus wakker, doet een spelletje op dr foon want meneer voor me heeft zijn e-reader op zijn schoot laten zakken dus kan ik niet meer meelezen... en t wijffie naast me besluit om ???? nou géén idee maar ze zegt: ow sjit...en dat betekent weinig goeds.... wat doe je? vraag ik
Ik laat wat vallen... wat laat je dan vallen? Ist belangrijk? Jep mn bril! Ow kút! Ja dat ken je niet nog ff laten liggen als de piloot straks mot remmen ligt ie voorin.
Maar in t begin verteld hé?! Ja ik weet is een tijd terug dat je dat las ... t wijffie zit shocking klem, dus kop tussen benen door om te kijken waar t ding ligt is niet mogelijk...voel jeum aankomen?
Ik tik de meneer naast me an en zeg: ik draai mn kont ff naar je toe... en ik duik voor zover mogelijk met mn kop richting grond...nix, nou ik ziet um niet hoor! Zeg die meneer naast me; zal ik ff int gangpad gaan staan?
Nou denk dat dát wel helpt...dan kan Anni languit over de stoelen met dr reet omhoog en snuffert op de grond graaien naar een bril. Ik bied bij voorbaat mijn excuus aan voor het dimmen van het licht... en doe een poging...mislukt...nogmaals: excuus! Kont omhoog en hebbes!
Jullie hoorden op t nieuws over die luchtzak en dat Transavia toestel... maar dat was Anni die weer ging zitten.
En voor je t weet zegt de piloot: we gaan de daling inzetten...
Óh? Ist alweer zover? Khad nog zo graag even langer blijven zitten....want t regent...we benne weer thuis.
het vertrek...zon, taxi, muziek
Vliegveld... 3 uur te vroeg, boarden, vrienden, rij gestapo, gillen, koffie
vliegtuig..krijsend kind, lange benen, bril stoel, eten kramp
aankomst regen koffer
viaplay....voetbal
vandaag
Reacties
Een reactie posten