Rethymnon 2024 16-06

Ietwat suf dagje.
Kwas gister om 2 wakker, voor het eerst sinds ik hier ben ging mijn kop weer ratelen. Geen houwen an dus koffie, crackertje Emmentaler en met laptop op bed internet checken, spelletjes en de ochtendeditie in mekaar flansen. Dat zal tot een uur of 6 geduurd hebben toen was hersencel tot rust gekomen... nog 2 uurtjes in dromenland tot 8.07 voor het eerst was die andere eerder op dan ik en toen begon het ochtendritueel opnieuw, koffie,  crackertje emmentaler en neuzel. Kort neuzeltje wánt Anni wil de badkuip & ligbedjes claimen voordat... Jeweetwelwie hun intrek nemen.
Duik in de douche en dóóóórrrr naar benenden met slippende slippers... t meissie duf en versufd moet nog wat koffie inademen voordat ze in staat is de afdaling in te gaan.
Anni pikt de ligstoel onder de boompies aangevuld door 2 parasolletjes, lekker in de schaduw, tóp! Het enige wat te horen is zijn de vogeltjes, 2 cicaden, wat verkeer op de achtergrond en een haan... zó heerlijk rustig, jaja.
Zoveel rust wekt onrust dus trappie af de badkuip in, blubblub spetterspetter lekkerlekker. Badkuip weer uit en áf! Líg! Chill! Vogeltjes, sudokuutje. Als t meissie arriveert dobberen we samen een tijdje tot.... Jeweetwelwie ook wakker zijn...3 mannetjes sterk, twijfelend an de kant want daar sta je dan met je snorkeltje aan de kant en 2 hoogbejaarden drijven daar rond. Ze wagen de plons we verdedigen en wij druipen af richting bedjes. Ze beheersen zich, vermoeden bestaat dat ze van pa & moe de instructies hebben gekregen om wat rustig an te doen en de oudste van het stel roept Shhhhhhht als ze iets te luidruchtig worden. Dus de Jeweetwelwie zijn gewoon spelende kinderen en dat kan mijn hoofd handelen.... zij spelen nog een tijdje en wij liggen nog een tijdje. Zij druipen af en wij genieten van ons Bejaardenuurtje wat uiteindelijk een hele dag geduurd zou kunnen hebben maar de maag knort, blaas is vol en
 'Ó moeder wat is het heet'... de ligsessie gaat voor t meissie met gesloten oogjes verder in bed, ik probeer t ook nog maar de ogen weigeren dicht te klappen.
Nou en dan ist 7 uur en weer tijd om te eten, het optuigproces begint weer...helaas heeft de leiding kuren waardoor het agressief sputterend het water naar buiten knalt. Heel vies ben je niet na een chloorbadje dus trappie af,op,af, links af, 5 meter, links af, 7 meter flauw hellinkie op, links af en zít. Verdwalen kennen we hier niet. We eten & drinken wat... maar beiden zitten al heel snel vol, we laten de burgertjes inpakken want niets zo lekker als kauwe ballen as lunsj. Taaien af, deze Anni strekt haar oren terwijl de andere nog ff opt balkonnetje naar huis belt en nog wat onbekende dingen doet.
Het is rond 5.30 dak mn luiken weer opendoe en een uurtje later spot ik Harry/Pelopidas/Terrorkat slapend onder 1 van de balkonnetjes...hij/zij kijkt mij aan maar doet geen poging om eten te komen halen zouden de 2 waterpartijen hebben geholpen? Even later zie ik YiaYia waggelen.
YiaYia (oma)kromme rug, waggelgang zal zo op het oog, 90+ zijn en is onze onderbuurvrouw wat er op neer komt dat ze in een soort kelderwoning met bovenraampjes woont. YiaYia verzorgt het ontbijt en Elvis & Priscilla en is ook voor dag en dauw wakker. Ik zag haar net terug komen waggelen vanuit het hoofdgebouw en 222 tellen later hoor ik hieronder dat ze de bordjes met eten neerzet voor de poezen. Er volgt even naderhand een kattenconcert en ja hoor Harry wil ook mee-eten. Harry heeft een eigen restaurant dus opzouten! Ik hoor YiaYia 'pst pst' zeggen en zie haar zwaaiend met een theedoek waggelend achter Harry aangaan. Harry neemt de trap zonder leuning, YiaYia erachter an maar zij komt niet verder dan 3 trappies terwijl Harry an de horizon verdwijnt.  Uiterst geconcentreerd zie ik YiaYia in haar achteruit de trappies af gaan.
(YiaYia is zeker niet hulpbehoevend, als ze op die leeftijd nog zo lekker bezig wil blijven ga ik er ff van uit dat ze ook niet geholpen wil worden en dus schiet ik niet te hulp...ik wil niet gemept worden met een theedoek)
Even later steekt Elvis haar koppie om de hoek, buikie vol met droogvoer... Elvis komt wat losser... mijn eerste vermoeden, botbreuken slecht geheeld door ongeluk ben ik op terug gekomen...ik denk toch dat gezien haar terughoudendheid/angst voor mensen betreft zij een slecht mens is tegengekomen. Elvis is dus gearriveerd...waggelend, staart omhoog, kopjes gevend en mij aankijkend durft zij op een meter afstand te komen... Ik sta rustig op, pak haar eten zet het neer en... snuffelsnuffel nix... ze kijkt er nog een keer na en ploft vervolgens op 3 meter afstand van mij lui neer, oogjes gesloten... Progress is made! Word ik blij van.