BabblAnni

Dr mot in 1x wat kabeltjes in de meterkast vervangen worden hiero én gelijktijdig bij alle bovenburen...vanuit de kruipruimte  de nieuwe kabeltjes zo in ene keer door naar alle 4 de etages... 7 jaar trug most dat al sowieso omdat die dingen verouderd zijn maar nu met die slimme meterts...wast noodzakelijk zogezegd... 7 jaar terug dus...na een boel heisa van afgezegde afspraken, buren die niet thuis waren, bonje tussen Stedin en de Woningbouw is dat hele project (waarbij aansluiting etc gratis was) stilgelegd... Ik heb toen nog eens een keertje zelf gebeld... néé mevrouw dat kost U centen... WTF? Júllie blijven in gebreke en nu mot ík betalen??? Lang verhaal kort...er kwam een mannetje gratis alles vervangen inclusief slimme metert en de buren hoefden niet thuis te zijn...Húh? Krijg ik een tijd terug Mannetje Stedin an de deur blabla, vervangen, buren thuis, kruipruimte, kabeltjes en tuin op de schop... Parrrrdon?! Tuin op de schop??? 7 jaar geleden kan ik mij niet herinneren dat t ...

Alle dagen dat Anni buitenshuis is of wat mot is géén rustdag. Géén (aaneengesloten) rustdagen betekent groter verlies van focus wat resulteert in 'spastische bewegingen', onnodige handelingen, overzicht kwijt en logisch nadenken is dan wat lastig zeg maar. Hersencel zie ik dan met zijn knapzakje in de verte verdwijnen, niet wetend wanneer t terugkeert... Anni leeft in max halve dagen dus ook halve week, heb ik 'god verhoede' 3 afspraken dan zou dat in mijn vorig leven een hele werkweek drukdrukdruk zijn geweest. Want het feit dat ik wat mot levert al onrust en zuigt het leven uit me. Dus bewaak ik mijn rust. Het leven daarentegen heeft daar schijt an want dát gaat gewoon door dus kom ik af en toe in de problemen. Moeders is van '38 dus die loopt tegen de taggetug en dus kookt Anni prakkies voor moeders....prakkie krootjes, snijbonen, spruiten en zuurkool, kip of groentesoepie. Effectief is dat: 1.dag naar buiten voor boodschappen, 2.dag koken & keuken weer an k...

Houdbare melk in de aanbieding bij dn Aldi dus gewapend mét boodschappenbrief om 8.00 uur naar Berrekol (Berkel & Rodenrijs voor de niet BabblAnni-kennerts)  Dr hangt een miezerig buitje boven Anni tijdens de tocht. In de winkel is het lekker rustig, zo heb ik t graag want zo blijft de hersencel ook nog ff in de slenterstand. Ik graai wat groen spul mee, pak afbakbroodjes, colaatje Zero voor Anita, wijntje voor Alice en in de bolognesesaus... Afijn Anni stouwt t karretje lekker vol...bijna aant eind van t brieffie: melk Anni denkt aan haar medemens(zolang het niet over pleepapier of koffie gaat kan ik dat best namelijk) en vraagt een medewerkster: ...ehm... hoeveel dozen mag ik per keer meenemen?  'Nou mevrouw zoveel als U wilt! De hele stapel! -Dat ga niet passen nie int Micraatje 'Ken ook opt dak, aanhanger... fijne medewerker, goed nivootje, ik hou ervan. Gerustgesteld dat ik zonder problemen 4 dozen mag meenemen bekijk ik mn kar eens....Oeps... kar vol geen plek voor m...

Alice, door kanker blind en vorig jaar een herseninfarct rijker is volop in training geweest om die barre tocht naar Spanje achterop de tandem bij Miel te maken. Miel, oprichter en directeur van Topsport for Life is naast zijn werk voor de Stichting óók nog donateurs aan het werven én in training geweest. Oók Anni heb  t hier flink voor dr kiezen gekregen hoor, dat gedoe vanaf september vorig jaar ter voorbereiding op "Tour de Topsport/Tandem for Life Eindhoven-Gandia" ... Anni vanaf de zijlijn dan hé?!  Miel & Alice zijn de échte helden en dan is er nog een klein maar onmisbaar cluppie wat hun heeft ondersteund en gaat ondersteunen. Jullie weten: Anni is specialist Bankhangen, zwaait met vlaggetjes, zorgt voor voer en vervoer zolang het maar niet te veel energie kost want die batterij van Anni laadt niet verder meer op dan 40%. Anni 'doet t' nog steeds na 3x kanker, chemo, radiotherapie en een herseninfarct maar veel fitter wordt ze er niet van zeg maar. Van buit...

Anni ergens begin vorig jaar 2 voor de prijs van 1 grote poefs gekocht. Waarom 2?  Huffenpuff vant Hoffendor alias Gibbs plakt, kleeft, zit en hangt tegen mij aan...dus heb ik 1 poef... heb ik geen ruimte voor t mannetje of liever gezegd ...ken ik mijn benen niet kwijt want t kind legt dr al... Dussssss 1 voor Gibbs en 1 voor mij.  Al met al was dát het ideaal beeld, realiteit is dat we alsnog samen op 1 poef vertoeven *zucht* Daar komp bij...de dingen functioneren als opstapje voor t ouwe blinde kipje...2 banken, 2 poefs. Das logisch. Uiteindelijk benne die stevige leuke poefs een beetje ingedeukt waardoor mijn benen (lees: bank Gibbs) een schuine helling naar de vloer vormen. Anni had genoeg van al die onmogelijke posities om te kind zo comfortabel mogelijk te laten slapen dus werd het tijd voor een nieuwe vulling. Anni t internet op om te zien wat dat kost en waar te koop...hé bijna 20 euro voor die kloteballetjes...happie lucht in een bolletje. Verder zoeken...nog géén tie...

Vrijdag Voetjes Verwendag Verwenmomentje van de week. Dan gaan mn voetjes in een badje met een lekker spulletje, nageltjes worden gedaan, nieuw lakje erop...héérlijk ontspannen. Fijn vind ik dat, soms komt t niet uit in de planning maar dan wordt het de dag erna...of in dit geval pas zondag. Anni had druk programmaatje achter de rug waarin meehobbelen in het tempo van anderen noodzaak was. Ken dit wijffie erg slecht tegen maar het evenementje was zó leuk en gezellig...inmiddels 5 dagen verder eindelijk genoeg energie, tijd én een rustpuntje gevonden om de voetjes te doen. Voetenbadje halfvol met lekker spul op de vloer voor de bank. Handdoekje bij, alle vijltjes, haakjes, knipperts, smeersels en nagellak binnen handbereik... Anni vlijt dr kont opt bankie, t Gibbsje denkt 'há! ze zit eindelijk...dáárrrr kom ik!' en stapt zo vanaf de andere bank met zn blinde giecheltje de afgrond in midden in mijn voetenbad....bank vloer poef onder water, badje leeg... Anni ken weer an de slag.....

Nou ben ik van de week 3x maximaal 1 uur buiten geweest... kan iemand mij vertellen wat er nou zo leuk is aan buiten spelen? Afgelopen zondag- op maandagnacht wederom slechte gebroken nacht veroorzaakt door een prutteldarm. Maar op maandag met vriendin Anita hier afgesproken om bij te beppen en uiteindelijk toen mn darmen pruttelloos waren ff frisse neus gehaald bij de Plantenhal...dat ging goed...tot ik bukte om wat zwaars op te tillen...tóch niet helemaal darmzindelijk! Ja je krijgt hier info waarvan ik zelf altijd zing 'een bericht waar niemand op zit te wachten!' (radio tune uit de vorige eeuw) Nou en toen wast dinsdag Appi-dag...de dag waar ik tegenwoordig met angst en beven tegen aanhik. Want?! Nou gaat het daar al regelmatig fout maar de afgelopen 3 weken was het gewoon consequent dat het fout ging. Hang je met een winkelkar vol met vreterijen de scanner op...krijg je na veel gezeik 'nope niets gescand' sorrrrrrry! U kunt even bij de kassa das makkelijker... ik c...

Wat is dat toch met tijd? Alles mot ik tegenwoordig plannen, tijd om bij te komen, tijd om op te laden, tijd om sociaal te zijn, tijd voor de hulpen aan huis, tijd tijd tijd...gék word ik ervan. Agenda staat vol met 'moet'-afspraken, je kent ze wel de verplichte figuren, nivootje gezondheid. Artsen, rust en hulpverleners én daarnaast een paar sociaal leuke afspraken. Maar het blijven tijdslurpers. Ieder moment dat ik niet thuis ben vreet energie. Zo werkt dat in mijn tegenwoordige tijd of beter gezegd het werkt niet. Ik moet sociaal zijn want écht waar het is leuk hoor! maar het vreet tijd/energie. Dus als dan een dag of 10 geleden Miel, directeur van Stichting Topsport for Life  belt met het verzoek om zaterdag 8 maart 'ff' met Alice af te reizen naar Het Noordbrabants Museum in Den Bosch om Tandem for Life te vertegenwoordigen omdat Miel zelf verhinderd is dan mot dat maar.  Tandem for Life is samen met nog 7 anderen uitgekozen en hebben hierdoor een ereplaats verdi...

Ik zal nooit rijk worden. Hoe bewust ik ook mijn aankopen doe. Ik ben zuinig maar kan grof geld uitgeven aan iets van blije waarde, iets waar ík waarde aan hecht meestal is dat iets wat mijn hart doet zingen. Ik geloof niet dat ik ooit in mijn leven iemand iets verkocht heb, ik geef het weg want ook dat doet mijn hart zingen. Weggeven, iemand anders blij maken is fijn. Centen ook hoor, die benne ook fijn maar dat weegt alleen door in de portemonnee niet in je hart. Vroeger beleefde ik dat niet zo. Als ik het heb over vroeger dan heb ik het over de periode vóór de kanker en vóór mijn herseninfarct. Toen mijn leven nog gezond en zonder zorgen was. Ik leefde mijn leven, werken, de hort op, kroeg in, uit eten, naar de koersen, lange leve de lol. Azzie dan ziek word wordt het leven anders, het lijf wordt armer maar het hoofd wordt rijker. Het bewustzijn wordt groter. Ik ben 90% van de tijd thuis, in stilte, wat pure noodzaak is om niet om te vallen, daar ligt mijn focus. Ik ben namelijk de ...

  ...was dát? Das een stukkie tandemfietsen van Eindhoven naar Gandia...let op...GaNDia niet GaMBia... dát zou een beetje overdreven zijn. Op 17 mei vertrekt de directeur Miel in 't Zand van Stichting Topsport for Life   samen mét gast Alice Kortekaas op de tandem naar Spanje... om aandacht te vragen en donateurs te werven voor de Topsport for Life  (klik link voor BabblAnni verhaal) Van de opbrengst worden evenementen georganiseerd om de mensen die nú leven met een levensbedreigende ziekte te laten genieten én om de gasten en hun naasten desgewenst te begeleiden bij het leven met de ziekte. En wie weet...als dit bericht maar vaak genoeg gedeeld wordt en bekendheid krijgt is er misschien ook wel een mogelijkheid om een bedrag opzij te zetten voor een groepsreis voor de zieke mensen naar Spanje óf een nieuwe rolstoel(zorg)bus... dat is ook hard nodig om de uitjes te blijven doen. Wellicht een garagebedrijf wat het onderhoud voor zijn rekening wil nemen... Topspor...

Mannetje Gibbs is 13, beetje dovig al dan niet Oost Indisch, mist al 1 oog en de 2e doet t ook al niet best meer. Ik vermoed dat hij nog schaduwen oid ziet. Toen de eerste oogklachten begonnen ben ik al gestart met hem 'trainen' méér zijn neus te gebruiken...en met 'snoepjes' werkt dat geweldig. Ik strooi snoepjes door het huis en hij snuffelt ze bij mekaar... Buiten neem ik ruimschoots de tijd voor het snuffelen aan de P-geuren (plant, paal, pis- en poep) zodat hij weet waar hij is. Als het riempje op t pad af gaat, krijgt hij zijn huppeltje terug en komt nét ff iets verder met het snuffelen. Ik wil hem zo lang mogelijk zijn zelfstandigheid laten behouden, goed voor het zelfvertrouwen denk ik dan. Tenzij hij in de buurt komt van het smerige stinkslootje, dan mot ik ff ingrijpen en meestal is een 'néé!' voldoende. Op de plint in de hal ligt een lamp met bewegingssensor. Tegen het bed staat een wit hondentrappetje wat doorloopt in een wit plakaandegrond-lopertje ...