Pa, 2 jaar terug was dit je laatste fysieke dag bij ons…waarom ik je dit vertel is mij een raadsel want jij weet dat als geen ander..Je had pijn, je schouder, je arm, je rug en je kon jezelf niet meer verzorgen. Wát een hel om je zo te zien…ik was alleen maar toeschouwer, jij moest t ondergaan. Ik zag je veranderen van een stille positieve energieke allerkunner in een stille hoop ellende. Kort voordat de huisarts langskwam zei ik tegen je: 'pa, als je er klaar mee bent, ben je er klaar mee…'Je moest daar over nadenken, want je wilde niet weg bij ons maar t 24/7 op bed liggen lijden wachtend op het einde wilde je ook niet.
Je hakte de knoop door: 'ik ben er klaar mee……
'We hebben nog alles kunnen zeggen wat we kwijt moesten… jij vroeg je nog af over welke koers Jan van Vliet het toch steeds had als jullie mekaar zagen, die koers dat hij nét niet won. Oh én als ik mijn autootje ging verkopen waar ik op moest letten. Dat je ons goed verzorgd achterliet… (we zijn nog steeds op zoek naar die kist met geld ) Je hebt Gibbs nog ff lekker geknuffeld. Ik heb je nog verteld dat als ík terugkom ik jou weer als Pa wil, dat ik van je hield…en áls je bij mij kwam spoken of je dan niet de klok wilde verzetten omdat ik dan in de war raak…. Doe maar de lichten aan en uit ofzo… dát was een deal. We hebben 24 uur voor je definitief je ogen sloot afscheid genomen… op de een of andere manier was het ná een slapeloze nacht bij jou op de bank érg noodzakelijk om een boodschapje te gaan doen…terwijl ik de voordeur opendeed blies jij je laatste adem uit… ik stond niet aan je bed maar ik weet dat jij weet dat ik bij je was. Je bent nog steeds bij mij, in een ring om mijn ringvinger, in mijn gedachten en hart… en jij laat af en toe merken dat je ook bij mij bent… dan gaat de tv ineens uit… Ik ga vandaag weer mooie herinneringen ophalen, je foto's bekijken en Rod Stewart op repeat zetten… Have I told you lately that I love you
t'is zo'n dag..., zo'n dag dat ik niet getroost hoef te worden of depri ben maar ook geen behoefte heb aan gezelschap...thuis wil zijn, niet om te sippen of op te laden...maar er ook geen ruimte is voor anderen of andere dingen. T'is niet om te zwelgen in zelfmedelijden of te verzuipen in gevoelens...
Niet om herinneringen ophalen of foto's te kijken.
Nu ik dit onbestemde gevoel opschrijf besef ik wat ik zelf bedoel... is het eigenlijk heel simpel... ik wil gewoon egoïstisch samenzijn
t'is zo'n dag.... zo'n dag dat ik alleen met mijn allessie wil samenzijn. Zo'n dag gevuld met stiltes terwijl je lekker aan het klussen bent in mijn huissie, en als ik dan vraag of je een bakkie wil, brommompel je: 'ja das goed'... koffie in t espressokopje, 1 suikertje, klodder zelf geslagen slagroom, koffie erop, ff doorroeren en een nóg een klodder slagroom om eraf te smullen.
Dat zo'n bakkie koffie nu dan zo'n glimlach op mijn gezicht kan brengen, nooit over nagedacht hoe speciaal zo'n bakkie koffie kan worden*
We kletsen dan wat maar niet te lang want er moet geklust worden...
Weet je, ik heb mij weleens voorgenomen pa, om ook zo handig te worden als jij...maar ik moet ook realistisch blijven, ik heb dat nu eenmaal niet in mij...klussen= freubelen en freubelen + ik= agressie... en dat moeten we niet willen want dan wordt t erger dan t is.
Have I told you lately that I love you?
2021
Mijn Kampioen
2020
Gód! wát mis ik je!
Gód! wát mis ik je!
Mijn Allessie
31.08.1933-15.08.2014† FB herinneringen aan mijn Allessie de afgelopen 10 jaar op 15 augustus)
31.08.1933-15.08.2014† FB herinneringen aan mijn Allessie de afgelopen 10 jaar op 15 augustus)
Reacties
Een reactie posten