Heb ik wat meegemaakt? Iets wat het opschrijven waard is?
Nou nee eigenlijk niet maar zo waren er wel meer dagen waarbij een klein ding een heel epistel werd. Dus laat ik maar beginnen met schrijven wie weet wat er op papier komt...
Kben jarig geweest, heb t gevierd in kleine kring.
Daar motten boodschappies voor gehaald...bovenop mijn normale planning levert dat altijd wat stess op.
Dan wordt t drukdrukdruk in mijn hoofd...
Normaal mijn verjaardag vieren met zakkie chips, blokkies kaas en cervelaatrolletjes met een zure bom zit niet in mijn systeem.
Warmhoudbakken met warm spul, soepies etc.... homemade vers spul. Bij mij worden er geen blikken of zakken soep opengetrokken... t heeft ff wat voeten in aarde en stappies in de keuken maar t mot homemade en vers.
Dagen van te voren ben ik er al mee bezig want alles in 1x lukt me niet.. daar ben ik te moe voor. Vreetfeessies waren t bij mij meestal...voorheen over de 20 man, tegenwoordig lukt mij dat niet meer, te veel, te chaotisch, te veel onrust en te weinig slaap daardoor. Mijn hoofd gaat dan ratelen en terwijl ik hoor te slapen, lig ik dan na te denken over wat ik ga maken en wanneer...of t niet te veel werk is etc en dat ratelen kan úren duren tot ik besluit om mn nest uit te gaan dan pas vind mijn hoofd rust, uren middernachtelijk dwalend door t internet... maar geen slaap... als ik dan uiteindelijk weer instort en mn nest opzoek... begint dn kop wederom te malen.
Én dat begint al weken van tevoren. Tegen de tijd dat mn feessie is kun je mij wegdragen.... en ik ben te eigenwijs om een zak chips open te trekken en op tafel te kwakken. T zou t leven makkelijker maken maar ik ben nu eenmaal een feeder.
En dan begint de nasleep... iedereen naar huis, de laatsten nemen dan het overgebleven voer mee. Ik wil niet dat iemand helpt want dan krijg ik vragen 'waar moet dit, waar moet dat...' ik krijg dan een overload aan vragen en mijn pannetje kan dat niet aan. Dus laat mij maar, in mijn eigen tempo, in mn up zorg ik wel dat het huis weer in orde komt. Meestal duurt dat een week voor alles zijn plekkie weer heeft gevonden. Ik heb er gewoonweg de energie niet voor om alles in 1x op te ruimen. Tuurlijk irriteert de zooi mij en heb ik liever een opgeruimd huis maar wat nie ken kennie. Ik mot eerst bijkommen van het slaapgebrek dan overzicht krijgen en stukkie bij beetje... dit keer was ik vlot... zaterdag feessie en woensdag huis 80% aan kant. Niet dat ik puf had maar vandaag maar hulp was er en dus mezelf nog ff een schop onder mn hol gegeven en de tafel uiteindelijk opgeruim, vanaf 12 uur heb ik helemaal nietssssssss tot en met zondag. Dus nog ff verder over mn grens en nu rust in mn kop dat ik niets meer hoef. Ooooohhhhm.
Dit neurootje gaat de ruststand in... ff dan... want begin september staat t midweekje Ameland met Topsport for Life weer op t programma en dan mag ik weer gaan koken. Maar wat ga ik dan koken en hoe en wat mot ik dan aan boodschappen... nou daar ben ik vannacht om 00.34 mee begonnen. Gód Anni doe toch eens rustig achterlijk wijf. Maar ook hiervoor geldt: ik heb geen functie meer in het leven behalve dan zorgen voor mn hondenkind, moeders en mijzelf.
De weinige keren dat ik me dan nuttig kan maken door te koken voor een groep geeft mij positieve energie.
Maar ik krijg die kop niet rustig...op de rustmomenten.
Rust momenten die met grote regelmaat verstoord worden door een grasmaaiert, dronken droppies die over t pad hierachter ruzie hebben, krijsende jong aan de overkant, klussende buren, keffende hondjes of een bovenbuur die hardloopt op de loopband...gék word ik er van!
Ik wil een hutje op de hei, geluidsdichte muren en een zakkie met slaappillen.
Deze week leek Appie Hijn mijn vriend... in den aanbieding een koptelefoon JBL 30 ipv 60 euro... dát icm een AH waardebon voor mijn verjaardag gekregen was de uitkomst.
2 zuignappen over mn oren, een beugeltje zorgt voor een geluidsdichte kop.
Ik bepaal of ik geluid op mn oren wil of niet. Normaliter zuigt (drukte &) muziek het leven uit me wanneer ik al moe ben maar wanneer ik mij goed voel en ik kan het aan om naar muziek te luisteren dan ben ik de koningin te rijk en kan mijn geluk niet op.
Dussssssssss maandagochtend hóp naar Appie want dinsdag zat te vol om opt gemakkie met moeders door de super te dwalen en als ik maandag alles in huis heb kan ik alvast voorbereidingen treffen voor mijn dinsdag-kooksessie. Plannenplannenplannen...
Dus maandag, kar, handscanner en in één vloeiende beweging linea recta naar de aanbiedingenbak... eigenijk tegen beter weten in.... ik wéét t maar ík blijf hoop houden....domdomdom.... Lege bak natuurlijk.
Dus kan Anni weer op zoek naar medewerker... die dan even met mij meeloopt om bij de lege bak mij te vertellen dat ze er niet zijn *zucht*
Néé LUL! Dat vertel ik je net, ik vraag ook wáár ze zijn!
Nee, ja , nee dan zijn ze er niet.
Jóh! Écht?! Flikkert toch in mekaar.
Morgen misschien...
jaja dat verhaal kennen we inmiddels...vanmiddag rond 3 uur of morgen even terug komen...
Nu is dinsdag sowieso boodschappendag dus dinsdag 8.30 sjeest Anni wederom vol goede hoop maar met een knagend onheilsgevoel richting bak... Léég!
Gdvrgdgdgglnd!
Anni gaat op zoek naar haar redder in nood... Mark! Ik weet Mark te vinden, Mark is doofstom maar Mark kletst de oren van je kop, de sociaalste medewerker bij Appie XXL, en hij gaat het ff regelen.
Waarbij de dag ervoor t lulletje zegt: néé t ligt er niet...struint Mark ff heel de Appie door, resultaat: ik mot ff bij de servicebalie zijn, dáár liggen ze. Daar ligt dus het duurdere electronica.
Anni stuift richting balie, want t zou zomaar kunnen gebeuren dat de laatste nét voor mn neus wordt weggekaapt... Gutzijdank heb ik dus de laatste... tadaaaaaaa... ik reken af, stop um in mn tassie en loop terug de Appie in op zoek naar moeders & Mark... ik vind moeders bij Mark.. en laat vol trots mn koptelefoon zien aan Mark, steek mn duim op en bedank hem geluidloos... terwijl ik me omdraai tikt hij mij nog op mn schouder en wijzend op mijn koptelefoon 'zegt' hij: ...heb ík niet nodig 😂
Reacties
Een reactie posten