Opstarten

Dit dus.
Wederom zo'n HALLELUJA!-moment...
Jarenlang zelf an t klooien geweest om mijzelf te begrijpen en te accepteren dat ik mijzelf kwijt ben. Ik ben nog steeds ant klooi'n hoor want de aftakeling, en dus aanpassingen, is in volle gang. Mijn flexibiliteit wordt steeds minder, de rek is er uit of misschien ben ik wel bezig om eindelijk steeds beter te leren luisteren naar mijn lijf.
Hoe dan ook wordt mijn wereldje steeds kleiner omdat gezellig samen zijnmet meerdere mensen dan 1 een dusdanig inpact heeft op mijn energiepeil dat ik er dagen/weken/maanden van moet bijkomen.
En kom niet aan met 'doe ut nou, krijg je positieve energie van' want tuurlijk is het op t moment zelf hartstikke leuk maar de periode ervoor en erna zie je mij niet.
Simpelweg omdat ik figuurlijk an de beademing leg, mijn zorgvuldig opgebouwde structuur ligt op haar gat...en het leven gaat door met alle onverwachte, niet geplande, gebeurtenissen. Tel daar het verstoorde slaapgebrek patroon bij op en je hebt Anni Schroothoop.
Afijn ik draaf weer door. Trug naar ut HALLELUJA!-moment.
Anni is van t opzoeken. De naam is Google, Anni Google.
Dus een paar jaar terug mijn ogen uit mijn kop zitten janken toen ik de site Hersenletsel-uitleg.nl tegenkwam tijdens mijn zoektoch naar mijn veranderde ik.
De herkenning die ik hier vind! Eindelijk begrip!  Énorm!
Lotgenoten, begrip en soortgelijke verhalen waardoor ik weet dat mijn veranderde gedrag te wijten is aan mijn CVA.
Géén opmerkingen waarvan waarschijnlijk de bedoeling is dat ze je zouden moeten geruststellen dat er niets aan de hand is met je: ja maar, je wordt ook ouder & ik vergeet ook weleens wat- geneuzel.
Want daar zit ik écht niet op te wachten, ik ben namelijk niet achterlijk en weet dondersgoed waar ik iedere dag tegen knok. En deze herkenning vind ik op deze site.
Vanochtend ook weer zie ik bovenstaand plaatje op FB met daaronder de reacties van lotgenoten.
Bám! Goedemorgen! Komt t ff binnen dan! Hé!
HALLELUJA!!
Sommige dingen sluipen erin, leer je mee leven....óf beter gezegd: het is wat het is én het wordt onderdeel van je tegenwoordige dagelijkse routine.
Een routine die steeds uitgebreider wordt.
Niet meer wekker, hop, douchen, aankleden, bakkie leut en de deur uit. Maar wekker 3 uur voor vertrek, 1 uur op reet, hondje 20 minuten, 30 minuten douchen en aankleden en dan hopen dat 10 minuten opt schijthuis volstaat...zo niet, dan ben ik te laat...dus bij een vroege afspraak bij een instantie (incl reistijd/file) staat de wekker vaak nóg eerder.
Ik heb in de loop der tijd geleerd dat ik bij hóp nest uit en gáán! domme dingen ging doen. Liet spul uit mijn handen donderen, liep als een drol in de rondte en vergat van alles en nog wat: boodschappenbrief, portemonnee, sleutels....érg lastig als je logeerhondjes hebt, en met 3 riempjes om 5 uur smorgens buitenloopt en je je moeder (86) op het hart hebt gedrukt om vooral níet de deur open te doen als ze geen bezoek verwacht.... en je eigen foon óók binnen ligt bij de sleutels. Uiteindelijk biedt dan een sleutelbuuf de uitkomst na 1,5 uur heen en weer hobbelen met 3 lijntjes...
Ik laat nog steeds spul donderen, maak spastische bewegingen wat zooi opleverd, vergeet steeds meer maar ben me er nu van bewust dat ik het wat rustiger an moet doen. Anni is niet zo vlot, Anni is inmiddels 10 jaar verder maar Anni weet nu eindelijk dat ze in alle rust mot opstaan om ongelukken te voorkomen. 
Ik heb normaliter 1 afspraak vroeg in de morgen in mijn agenda staan en dat is 'BS Moeders' Boodschappen met Moeders.
Van huis uit meegekregen: alle afspraken lekker vroeg dan heb je een hele dag fijn voor jezelf. Dus tijdstip boodschappen met Moeders : 8.45
Nou....díe werkt niet meer hoor! Als ik een wekker mot zetten slaap ik onrustig óf niet. Anni gaat legge waken tot t kreng tring zegt. Erger nog als Anni een afspraak heeft vroeg in de ochtend kun je er de donder op zeggen dat dit wijffie om 2 of om 4 al op de bank zit. Ogen vliegen open op de meest idioten tijdstippen, pan gaat ratelen en er is geen houwen an dus de enige oplossing is bankhangen, alarm zetten voor het geval ik op de bank weer in slaap flikker en alsnog te laat ben.
Sinds enkele weken heb ik dus tegen Moeders verteld dat we op dinsdag boodschappen doen wanneer ík eraan toe ben en dat is afhankelijk van wanneer ík wakker wordt. Dat is fijner voor mezelf én een stuk fijner voor onze relatie....Anni dr lontje is namelijk heul, heul kort als ze van 0 naar 100 mot in een supermarkt, met muziekjes, met 1 hersencel én rekening mot houden met Moeders. Anni is dan niet zo heul plezierig mens, overprikkeling ten top ondanks oordoppen....en Anni vergeet dan ook de helft van de boodschappen waardoor het 'dondert en bliksemt' in 010.
Dus als ik t dan heb over energieslurpers, ist punt 1: afspraken vroeg in de morgen.
Doet Anni niet meer.... 11 uur op zijn vroegst... maar óók vóór 1300 want na 1300 gaat mijn energiepeil sowieso naar beneden en om 14.30 pleuren mijn ogen een uur dicht en vanaf 1800 hou ik mijn klok in de gaten of ik al naar bed mag...
En dat is dus als ik alleen thuis ben....wat heb ik dan feitelijk gedaan? Wakker geworden, opgestaan, boodschappen gedaan met moeders, boodschappen opgeruimd, hondje uitgelaten...klaar.
Ik ervaar constante druk...in mijn hoofd 'moet' ik heel veel.
Moet komt tevoorschijn omdat ik moet zorgen dat ik dingen op orde heb vóór een periode dat ik dingen MOET en geen energie heb om andere dingen te moeten. Klinkt dat logisch? Snap je?
Voorbeeldje: december wordt een 'drukke' maand, 1 avond Zesdaagse, 1 middag Zesdaagse, 1 week vakantie met moeders én vanaf de eerste vuurwerkknal raakt mijn kind van slag en sta ik dag en nacht stand-by om ieder rustig moment naar buiten te gaan om t hondje te laten poepen....dus mot ik zorgen dat ik voldoende snoepjes voor t kind in huis heb dus mot ik nú de rit naar aangrenzende dorpen maken om de speciale snoepjes voor t Gibbsje te scoren.
Dus...de oplossing ligt in het niet hoeven moeten... maar zo zit de wereld niet in mekaar. Het enige wat ik kan doen is mijn eigen tempo bepalen en zo prikkelarm de dag door te komen om mijn energiepeil te bewaken waardoor ik af en toe gezellig sociaal kan zijn.

Ik begon dit verhaal omdat het zo herkenbaar was, ik wat wilde vertellen maar ondertussen heeft het (geloof ik) een andere wending genomen waarvan ik, na 8x opnieuw lezen, nu geen flauw idee heb of het zinnig klinkt.... maar dat zal mij nu ff an mn reet roesten, hersencel is nu ff uitgeplugd en ik ben een stukkie van mijn verhaal kwijt.