...dan ist nog geen half 7 en dan sta ik al met mijn hol omhoog te graven in de tuin.... Want? Ga je vissen dan?
Half uurtje eerder ff aan het Gibbsen geslagen, ik loop een straat en en er passeert voor mij een kat....mooi dik ding, zwart met wit, glanzende vacht, lief koppie...
3 meter verderop kijk ik een zijstraatje in en zie op de grond een bruin hoopje liggen...iets zei mij dat even te onderzoeken....ráár natuurlijk want: 'hond uitlaten en dan de neiging een 'hoop' te onderzoeken' ...koekoek!
Tuurlijk was het geen hoopje, tuurlijk was t weer een baby-merel, tuurlijk was t stervenskoud, tuurlijk had die kat er wat mee te maken, tuurlijk zet je t beestje dan op een laag schuurdakje, tuurlijk zit moeders in de boom te tjilpen, tuurlijk breekt mijn hart dan.
Want daar kan ik niet tegen hoor. En kom nou niet aan met dat gezeik van 'het is de natuur! Dát zal allemaal best wel maar ik wil t niet zien, in mijn wereld laat je geen verkleumd babietje op de straat liggen terwijl een kat ligt te loeren en moeders in de boom zit te tjilpen...
Tuurlijk komt de kat terug terwijl ik wegloop, tuurlijk jaag ik hem dan de stuipen op t lijf door Gibbs erop af te sturen. Om vervolgens met een bezwaard hart, op hoop van zegen, de natuur haar gang te laten gaan. In mijn wereld betekent dat, dat moeders die regenwormen in haar bekkie overheveld naar baby, dat baby dan weer warm wordt en met het buikje vol zijn vleugeltjes uitslaat en de opkomende zon tegemoet vliegt.
Uiteraard weet ik inmiddels dat mijn wereld niet de échte wereld is en bij terugkeer zit moeders nog met dezelfde regenwormen in haar bek in de boom en ligt t humpie weer op de straat, verkleumd, koppie hangend en trage hartslag.
Dus dan is de beslissing snel gemaakt, moppie onder hoodie want kind moet opwarmen. Gibbs zn riem in de ene hand, moppie ondersteunend met andere... en dan proberen je sleutels uit je jaszak te krijgen... *zucht*
Thuis kruikje gemaakt, moppie in een mooi paars washandje geschoven en op t kruikje gelegd, zijwaarts want de kracht onbreekt voor de buikligging, oogjes dicht, koppie scheef, een trage hartslag...
Dussssssssss dan sta je ineens met je hol omhoog in de tuin naar regenwormen te graven... terwijl t ding, ik noem um ff Kereltje, dat is makkelijker dan humpie, moppie, ding of baby, ligt op te warmen op de kruik.
Volgens het internet, eet t ding kattenvoer, regenwormen en meelwormen maar dan wordt er ook bij vermeld dat bij die wormen de kop afgehakt moeten worden anders vreten ze zich een weg naar buiten binnenin Kereltje. Zou zonde zijn, toch?
Ik heb nu 3 regenwormen gescoord, véél te weinig natuurlijk want ze eten er ieder half uur minimaal 1...maar kattenvoer genoeg... maar afijn...
Dan mot ik dus een regenworm gaan onthoofden....en dat je dan niet weet wat de voor- of achterkant is...sta je daar met een steakmes in je handen bij t aanrecht... óók dat is natuurlijk te vinden op t internet, maar op goed geluk de kant gepakt die als eerste vooruit ging... Ik zei steakmes hé?! Je weet wel zo'n ding met inhammen aan de snijkant...en je weet hoe groot een regenworm is...dat werkt natuurlijk niet, na 3x zagen bleef t ding proberen om weg te komen... Hé wat mot mot, maar ik word wel erg eng als t niet snel gaat... dus vleesschaar gepakt...dat die scharen een beetje afwijken, leuk om een hele kip te knippen maar geen regenwurrum *zucht*... lang verhaal kort: onthoofde regenworm ligt bij Kereltje in de bak.
Het is inmiddels dik 2 uur later, Kereltje is opgewarmd, van de kruik af, kan zichzelf weer in evenwicht houden, koppie omhoog, oogjes helder, ik heb wat water int bekkie gedruppeld en een lekker prakkie van kattenvoer gemaakt...Ben benieuwd of Kereltje het redt, heb in ieder geval momenteel zeeën van tijd om Kereltje te pamperen.
Toevoeging:
In overleg met dierenarts besloten om Kereltje terug te zetten daar waar ik hem gevonden had want: de ouders zouden misschien nog wel zitten wachten...
Dus met een bezwaard hart terug gelopen naar plaats des onheils...uiteraard liep de kat weer op t paadje...t ding weggejaagd en Kereltje ongezien door kat, terug gezet op het schuurdakje tegenover de boom waar moeders inclusief de 2 wormpjes in de boom zat te wachten.
Ik ben niet terug gegaan om te kijken, ik blijf liever in mijn eigen wereldje waarin Kereltje opgroeid tot een Kerel dan dat ik geconfronteerd word met de echte wereld waarin de kat terugkeert...
Half uurtje eerder ff aan het Gibbsen geslagen, ik loop een straat en en er passeert voor mij een kat....mooi dik ding, zwart met wit, glanzende vacht, lief koppie...
3 meter verderop kijk ik een zijstraatje in en zie op de grond een bruin hoopje liggen...iets zei mij dat even te onderzoeken....ráár natuurlijk want: 'hond uitlaten en dan de neiging een 'hoop' te onderzoeken' ...koekoek!
Tuurlijk was het geen hoopje, tuurlijk was t weer een baby-merel, tuurlijk was t stervenskoud, tuurlijk had die kat er wat mee te maken, tuurlijk zet je t beestje dan op een laag schuurdakje, tuurlijk zit moeders in de boom te tjilpen, tuurlijk breekt mijn hart dan.
Want daar kan ik niet tegen hoor. En kom nou niet aan met dat gezeik van 'het is de natuur! Dát zal allemaal best wel maar ik wil t niet zien, in mijn wereld laat je geen verkleumd babietje op de straat liggen terwijl een kat ligt te loeren en moeders in de boom zit te tjilpen...
Tuurlijk komt de kat terug terwijl ik wegloop, tuurlijk jaag ik hem dan de stuipen op t lijf door Gibbs erop af te sturen. Om vervolgens met een bezwaard hart, op hoop van zegen, de natuur haar gang te laten gaan. In mijn wereld betekent dat, dat moeders die regenwormen in haar bekkie overheveld naar baby, dat baby dan weer warm wordt en met het buikje vol zijn vleugeltjes uitslaat en de opkomende zon tegemoet vliegt.
Uiteraard weet ik inmiddels dat mijn wereld niet de échte wereld is en bij terugkeer zit moeders nog met dezelfde regenwormen in haar bek in de boom en ligt t humpie weer op de straat, verkleumd, koppie hangend en trage hartslag.
Dus dan is de beslissing snel gemaakt, moppie onder hoodie want kind moet opwarmen. Gibbs zn riem in de ene hand, moppie ondersteunend met andere... en dan proberen je sleutels uit je jaszak te krijgen... *zucht*
Thuis kruikje gemaakt, moppie in een mooi paars washandje geschoven en op t kruikje gelegd, zijwaarts want de kracht onbreekt voor de buikligging, oogjes dicht, koppie scheef, een trage hartslag...Dussssssssss dan sta je ineens met je hol omhoog in de tuin naar regenwormen te graven... terwijl t ding, ik noem um ff Kereltje, dat is makkelijker dan humpie, moppie, ding of baby, ligt op te warmen op de kruik.
Volgens het internet, eet t ding kattenvoer, regenwormen en meelwormen maar dan wordt er ook bij vermeld dat bij die wormen de kop afgehakt moeten worden anders vreten ze zich een weg naar buiten binnenin Kereltje. Zou zonde zijn, toch?
Ik heb nu 3 regenwormen gescoord, véél te weinig natuurlijk want ze eten er ieder half uur minimaal 1...maar kattenvoer genoeg... maar afijn... Dan mot ik dus een regenworm gaan onthoofden....en dat je dan niet weet wat de voor- of achterkant is...sta je daar met een steakmes in je handen bij t aanrecht... óók dat is natuurlijk te vinden op t internet, maar op goed geluk de kant gepakt die als eerste vooruit ging... Ik zei steakmes hé?! Je weet wel zo'n ding met inhammen aan de snijkant...en je weet hoe groot een regenworm is...dat werkt natuurlijk niet, na 3x zagen bleef t ding proberen om weg te komen... Hé wat mot mot, maar ik word wel erg eng als t niet snel gaat... dus vleesschaar gepakt...dat die scharen een beetje afwijken, leuk om een hele kip te knippen maar geen regenwurrum *zucht*... lang verhaal kort: onthoofde regenworm ligt bij Kereltje in de bak.
Toevoeging:
In overleg met dierenarts besloten om Kereltje terug te zetten daar waar ik hem gevonden had want: de ouders zouden misschien nog wel zitten wachten...
Dus met een bezwaard hart terug gelopen naar plaats des onheils...uiteraard liep de kat weer op t paadje...t ding weggejaagd en Kereltje ongezien door kat, terug gezet op het schuurdakje tegenover de boom waar moeders inclusief de 2 wormpjes in de boom zat te wachten.
Ik ben niet terug gegaan om te kijken, ik blijf liever in mijn eigen wereldje waarin Kereltje opgroeid tot een Kerel dan dat ik geconfronteerd word met de echte wereld waarin de kat terugkeert...
Reacties
Een reactie posten