BabblAnni

Ik zal nooit rijk worden. Hoe bewust ik ook mijn aankopen doe. Ik ben zuinig maar kan grof geld uitgeven aan iets van blije waarde, iets waar ík waarde aan hecht meestal is dat iets wat mijn hart doet zingen. Ik geloof niet dat ik ooit in mijn leven iemand iets verkocht heb, ik geef het weg want ook dat doet mijn hart zingen. Weggeven, iemand anders blij maken is fijn. Centen ook hoor, die benne ook fijn maar dat weegt alleen door in de portemonnee niet in je hart. Vroeger beleefde ik dat niet zo. Als ik het heb over vroeger dan heb ik het over de periode vóór de kanker en vóór mijn herseninfarct. Toen mijn leven nog gezond en zonder zorgen was. Ik leefde mijn leven, werken, de hort op, kroeg in, uit eten, naar de koersen, lange leve de lol. Azzie dan ziek word wordt het leven anders, het lijf wordt armer maar het hoofd wordt rijker. Het bewustzijn wordt groter. Ik ben 90% van de tijd thuis, in stilte, wat pure noodzaak is om niet om te vallen, daar ligt mijn focus. Ik ben namelijk de ...

  ...was dát? Das een stukkie tandemfietsen van Eindhoven naar Gandia...let op...GaNDia niet GaMBia... dát zou een beetje overdreven zijn. Op 17 mei vertrekt de directeur Miel in 't Zand van Stichting Topsport for Life   samen mét gast Alice Kortekaas op de tandem naar Spanje... om aandacht te vragen en donateurs te werven voor de Topsport for Life  (klik link voor BabblAnni verhaal) Van de opbrengst worden evenementen georganiseerd om de mensen die nú leven met een levensbedreigende ziekte te laten genieten én om de gasten en hun naasten desgewenst te begeleiden bij het leven met de ziekte. En wie weet...als dit bericht maar vaak genoeg gedeeld wordt en bekendheid krijgt is er misschien ook wel een mogelijkheid om een bedrag opzij te zetten voor een groepsreis voor de zieke mensen naar Spanje óf een nieuwe rolstoel(zorg)bus... dat is ook hard nodig om de uitjes te blijven doen. Wellicht een garagebedrijf wat het onderhoud voor zijn rekening wil nemen... Topspor...

Mannetje Gibbs is 13, beetje dovig al dan niet Oost Indisch, mist al 1 oog en de 2e doet t ook al niet best meer. Ik vermoed dat hij nog schaduwen oid ziet. Toen de eerste oogklachten begonnen ben ik al gestart met hem 'trainen' méér zijn neus te gebruiken...en met 'snoepjes' werkt dat geweldig. Ik strooi snoepjes door het huis en hij snuffelt ze bij mekaar... Buiten neem ik ruimschoots de tijd voor het snuffelen aan de P-geuren (plant, paal, pis- en poep) zodat hij weet waar hij is. Als het riempje op t pad af gaat, krijgt hij zijn huppeltje terug en komt nét ff iets verder met het snuffelen. Ik wil hem zo lang mogelijk zijn zelfstandigheid laten behouden, goed voor het zelfvertrouwen denk ik dan. Tenzij hij in de buurt komt van het smerige stinkslootje, dan mot ik ff ingrijpen en meestal is een 'néé!' voldoende. Op de plint in de hal ligt een lamp met bewegingssensor. Tegen het bed staat een wit hondentrappetje wat doorloopt in een wit plakaandegrond-lopertje ...