Onderstaand verhaaltje gaat alle kanten op, was niet de bedoeling, ik dacht 'ff overzichtje maken van het afgelopen jaar' maar das niet helemaal gelukt, ik wilde een samenvatting geven van het afgelopen jaar maar als ik begin te typen vliegen de gedachten het schermpie op en het werd een soort van uitleg....en ik weet, ik ben niemand een verklaring schuldig maar dit kwam er in mij op en dit heb ik nu getypt dus dit 'print' ik.
Welkom in mijn hoofd.
...ben ik sociaal nogal afwezig geweest. Dat is wat het eerste in mij opkomt als ik 2023 onder de loep neem.
Ik heb mij iets beter gehouden aan mijn planning om mijn rust en stiltemomenten te bewaken.
Agenda met afspraken en meer rustmomenten ingedeeld, in een ideale wereld:
zo = rust / F1
ma = rust
di & wo = boodschappen, koken, samen prakkie eten en hhhulp
do = rust
vr = sociaal zijn met vrienden
za =(wasdag) thuis
Nu komt natuurlijk het gewone leven tussendoor, alle variaties op artsen voor moeder, Gibbs en mijzelf, Humanitashulpjes, bezorgers, monteurs aan huis...afspraken die worden afgezegd en opnieuw gepland gooien die planning in de kluts en dan raakt mijn hoofd de war kwijt...wat gelijk staat aan een drastische daling in mijn energiepeil waardoor ik andere afspraken inga met minder energie. Bij mij is afspraak ook afspraak, ik zeg een afspraak alleen af als ik lijfelijk ziek ben niet als mijn persoonlijke agenda op de schop ligt. Juist omdat ik als geen ander weet hoe het is wanneer iemand zijn afspraak niet nakomt. Ik zou het wel moeten doen om mijn eigen welzijn te respecteren maar zover ben ik nog niet. Misschien dat ik dát komend jaar wel ga doen. Dingetje om over na te denken.
Ik zou eventueel kunnen overwegen om dat koken voor een vriendin achterwege te laten om meer rust te krijgen of om sociale dingen buiten de deur te doen maar dat koken is voor mij hobby, lol, recepten opzoeken, aanbiedingen zoeken andere blij maken met een prak... Já het vergt energie, kost mij mijn rust maar geeft ook zoveel voldoening, dankbaarheid en het is zó fijn om nog een functie in dit leven te hebben behalve dan hondenmoeder-oppasser/uitlater.
Weet je wat het ook is....ik kan niet 'ff bakkie doen' en dan na een uurtje aan mn stutten trekken of de koekjestrommel dichtdoen en zeggen 'nou ik mot weer ff verder, leuk dat je er was...doei!' Het idee dat je ff in 1 uur of anderhalf uur tijd de afgelopen periode aan gebeurtenissen moet doornemen vliegt me naar de strot. Dan weet je de verhalen maar ik wil de diepte in... Ik wil lkkr samen onderuit op de bank en oeverloos ouwenhoeren, prakkie erbij en weten hoe het met jou gaat. Dus als ik dan toch een vrije dag opbreek dan is dat een halve of hele dag. Want voor ik jou weer zie gaan er weer weken zo niet maanden overheen.
Telefoon staat sowieso uit tussen 1900-0900... en soms vergeet ik um aan te zetten.
Sowieso minder op FB. De 'dwanggedachten': "je mot ff kijken wie er jarig is", "is wel leuk als je ff bij die en die reageert of een Post leest" heb ik allemaal genegeerd.
Ik mot nix, behalve dan mijn rust bewaken. Heb ik wel puf ...meid leef je uit maar ga niet gedwongen door je eigen hersencel reageren om welke reden dan ook. Snappen ze t is dat fijn zo niet...jammer dan. Leg t naast je neer (Note to Self)
Ik had geen puf in een uitgebreid vreetfeessie.
Waarom weet ik ff niet meer, zal ongetwijfeld te maken hebben gehad met energiepeil en/of financiën.
Verjaardag is ook redelijk onopgemerkt voorbij gegaan.
Ik merk ook op dat mijn filtertje wat makkelijk meer ongemakkelijke woorden doorlaat. Lomp is misschien een betere omschrijving. Eerlijk, kan ook nog. Maar in mijn wereld is het vooral DUIDELIJK. Het laat niets te raden of aan de verbeelding over. Soms denk ik ook 'hmmm het had iets genuanceerder gekund'. Sorrrrrrrry! 😶
Ik vind het namelijk erg fijn als ik ook niet hoef te raden wat er wordt bedoeld. Wees duidelijk in je vraagstelling of mening...gooi geen losse opmerkingen bij mij op want grote kans dat ik de onderliggende bedoeling hiervan niet snap.
Let wel: ik ben nog steeds niet achterlijk, het denkproces kan soms wat traag zijn.
Juist omdat ik van duidelijkheid houd projecteer ik dit nu ook op anderen. Er is echter bij mij wel een duidelijk verschil in een duidelijk antwoord/opmerking óf dat ik boos op je ben...want hoewel bij boosheid mijn hoofd in een later stadium de meest prachtige volzinnen je doen verschrompelen krijs ik dan als een viswijf óf mijn blik zegt dan genoeg.
Ik had dus ook geen puf om te schrijven...eigenlijk komt dat doordat ik mijn blogpagina niet heel mooi vind en soms niet snap hoe het werkt (voorheen wel) dan ben ik 45 minuten bezig om uit te zoeken hoe ik bv 1 foto plaats... en wanneer dat uiteindelijk is gelukt kun je er de donder op zeggen dat ik niet meer weet hoe ik het gedaan heb... dus de keer erop heb ik hetzelfde probleem óf een nieuw probleem.
Ik heb nú bedacht dat me dát eigenlijk aan mn reet zal roesten en dit mij niet moet weerhouden van het schrijven van verhaaltjes. Ik ga wederom proberen om het te snappen en mijn eigen boontjes te doppen.
Ik schrijf gebeurtenissen of datgene wat mij dwars zit of wat ik kwijt wil en knal het t net op.... nieuw goed voornemen voor 2024: meer schrijven.
Waarom krijg ik toch altijd zo een heerlijk warm hart als ik jouw stukjes lees... en wat een levenslessen . Je schrijft niet alleen heerlijk je kookt ook voortreffelijk... hoe fijn als je daar iemand blij mee kunt maken en inderdaad dat blije gezicht, maakt jouw vermoeidheid dan weer wat dragelijker.. ik hoop met HEEL m'n hart dat in 2024 jij wat meer energie hebt om dit soort verhalen te schrijven..knufffff
BeantwoordenVerwijderen💕
Verwijderen