Doorgaan naar hoofdcontent

Over een rooie kater, mét boer'nzakdoek en belletje

Na een gezellig schrans- en kletsavondje breng ik samen met Gibbs mijn vriendin naar huis.
Ozzy, mijn rooie kater, mét boer'nzakdoek en belletjes, struint ook ergens buiten rond. Hij reageert altijd als ik fluit, dan komt hij met staart in de lucht altijd aangehobbeld.
Terwijl ik naar het pad achter loop fluit ik om Ozzy te roepen. Geen belletjes te horen... nog maar eens fluiten... niets...af en toe sta ik stil om te luisteren of ik ergens belletjes hoor. Nog eens fluiten... inmiddels ben ik bij het paadje achter aangekomen, nieuwe plek dus nogmaals fluiten...

Terwijl ik het donkere pad aftuur hoor ik ergens een belletje...aan de overkant van de sloot in de achtertuin van het dure grote huis doet de bewegingssensor zijn werk en schiet het licht aan...in het licht zie ik mijn kind lopen, staart in de lucht...mauwwwww
Oh mijn god! Hoe komt hij daar?? Hoe haal ik hem daar weg?? Alles hermetisch afgesloten met hekken en aan de voorkant van het huis loopt een weg waar auto's voorbij razen, zonder voetpad... ik zie mij al om 23.15 bij één van die kasten aanbellen 'mag ik even mijn kat uit uw tuin halen??'
Tís ook niet bepaald een kat die zich makkelijk laat optillen... Ik zie het al voor mij; een tegenstribbelende kat op mijn arm, Gibbs aan zijn riempje en auto's die voorbij rijden.. Ik wil dit niet, ik moet naar de plee maar ik kan mijn kind daar niet laten zitten...straks loopt hij in zijn up richting die weg, steekt de weg over en in het gunstigste geval komt hij in de daar achterliggende wijk terecht met 674 tuintjes en onbekende straatjes... hoe vind ik um dan in hemelsnaam terug??
Terwijl ik het pad aan de linkerkant van de sloot af loop, loopt Ozzy aan de rechterkant mee... tot de tuinen ophouden...dan hoor ik het belletje niet meer... wáár istie nou??
Ik sleep Gibbs mee, ben aan het einde van de sloot en loop eromheen, vastbesloten mijn kind te gaan redden... het grote boze hek komt in zicht, ik fluit... en ff later hoor ik zijn belletje.. ik loop aan de ene kant van het hek op zoek naar een opening, Ozzy aan de andere kant...terwijl ik richting de weg loop kijk ik nog een keer om en ik zie mijn rooie man onder het hek doorkruipen! Hij heeft een opening gevonden! Alsof het de doodnormaalste zaak van de wereld is zeg ik tegen hem; hé vent ga je mee??
En tuurlijk loopt het schatje samen met zijn broer op... met zijn drietjes lopen wij terug naar huis...het schatje voorop, in het licht van de straatlantaarns zie ik dat hij wel erg dunne achterpootjes heeft...nát! De sukkel is wéér in de sloot terecht gekomen. Voor de voordeur gaat meneer zich zitten poetsen... terwijl ik hem voorzichtig nader zeg ik tegen hem: dat hoeft toch niet..dat doe ik wel... voorzichtig loods ik hem naar binnen linea recta naar de douche. Een flinke douchestraal zorgt dat hij weer schoon is en niet meer stinkt. Zó en nu eerst naar de plee

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

I'm loving Angels instead...

Wat is slapen toch iets moois...  úrenlang niets. De wereld draait door als je in je nest legt te meuren. Geen gedachten. Geen ellende. Geen geouwehoer ....úren van gezegende onwetendheid. Je kruipt er gebroken in en komt er ALS herboren uit... Zo zou t motten zijn toch? Nou nix van dat Alles, vannacht ff niet. Na 2 hele uren tuk gaan bij Anni dr luiken weer open...gedachten spoken door mn kop, geen houwen an dus verhuis ik van mn bed naar mn bankie. Tís vandaag een kutdag ent gaat ook niet meer goedkomen vandaag. Gister kwam t bericht dat Sebas vrijdag gaat slapen... Het is inmiddels 36 minuten vrijdag...t kaarsje voor Sebas brandt. Het was al bekend dat Sebas ermee gaat stoppen. Velen wisten het, Anni wist t... Alice wist t ook...écht waar... we hebben het erover gehad, benne bij Sebas geweest, goed, prima, logisch we snappen het ALS leven lijden wordt ist tijd om te stoppen. Jep! Dóen! alst kan tóch?!  Droogkloterig gelul, tot je via de app wanneer hoort: "vrijdag"... ...

Ik wil ff tegen je lullen...

  Mijn pa, mijn held, mijn timmerman, mijn schilder, mijn tuinman, mijn alleskunner, mijn voorbeeld, mijn bandenplakker, mijn chauffeur, mijn automonteur, mijn Olympiër, mijn steun en toeverlaat, mijn allessie, vandaag is het een half jaar terug dat je moest lossen. Ik wil ff tegen je lullen. Rod Stewart staat op, ik haal kracht uit het nummer...'Have I told you lately that I love you' Barbara Streisand zet ik niet meer op dan word ik verdrietig 'Papa' én dat moeten we niet willen, toch? Janken? Ik? Nee natuurlijk niet, ja 3 tranen en dan ist weer over...je kent mij toch? Géén idee waar die snotters zitten. Komt wel een keer. Moeders en ik hebben je beloofd om goed voor mekaar te zorgen en dat doen we ook, we hobbelen door. We hebben je teruggebracht naar Noord Holland niet omdat we van je af wilden maar omdat we dachten dat het fijn was om in gezelschap te zijn van jeugdkameraden. Kopje van Bloemendaal kwam vaak in je verhalen voor... dus daar hebben we je achtergelate...

Mijn kast

Een jaar of 17 terug was ik bij een vriendin die een enorme tierelantijnenkast had staan...geweldig vond ik um! Zó'n pontificaal, pompeus, donker houten ding. Dus ik riep: áls je um ooit weg doet.... En zoals dat gaat bij Anni..wat in dr kop zit, zit niet in dr kont. In de loop der jaren regelmatig het internet nagepluist... het ding is terug te vinden onder Kolommenkast, Rankenkast, Kussenkast....in allerlei uitvoeringen, gepimpte kasten in alle kleuren van de regenboog en uiteraard op Antiek- en veilingsites voor gruwelijke bedragen. Doen we niet, nope. T mot wel leuk blijven. Max 300-500 ...zou ik een waaibomenhouten kassie bij Ikea halen van dezelfde afmetingen ben ik ook dik 400 kwijt. Dus vind ík dát een redelijke prijs. Ist vorige week zondag bijna bedtijd, ik sluit mijn gebruikelijke programma's af en denk 'nog ff op Marktplaats'... Jóh hé hieperdepiep hoera! Daar staat er 1... er is een maand terug 200 op geboden. Maar hij staat er nog op Anni...mot je misschie...