Voor wie niet bekend is met Pameijer: Pameijer is er voor iedereen voor wie meedoen in de samenleving lastig is. Stukkie verderop bij vriendin Alice in de buurt zitten een stel Pameijerts. Idem om de hoek bij moeders... en ik zit er tussen in. Ik zie ze regelmatig over het pad voorbij komen, niet altijd helemaal helder of het drank of drugs is óf dat ze van nature af en toe wazig zijn...géén idee. T zal me ook een worst zijn. Ik ga er van uit dat er ooit eens iets niet goed is gegaan wat zij niet hebben kunnen handelen. Bij de vraag; 'wat wil je later worden'...zullen ze niet gedacht hebben: ehm 'wazig'. Ik zeg iedereen gedag en aangezien één van die gasten, zwierend in zijn enkellange bruine jas, in een heldere bui bij de Appie achter moeders en mij liep en nogal luid 'goedendag mevrouwen!' riep... waardoor er een grijns op mn smoel kwam en ik tegen hem terug riep 'goedendag meneer!'.... Als ik Gibbsje uitlaat kom ik um weleens tegen en dan stuift hij ...
Ik ben niet ziek, niet ziekziek, niet verkouden of misselijk, geen buikpijn. Momenteel ook geen ziekenhuisperikelen maar helemaal jofel ben ik niet. Geen koppijn maar wel 'ziek' in mn kop. Dat dan weer wel. Er is hoe dan ook wat definitief beschadigd na mn herseninfarct. De chaos in mn kop zie je niet aan de buitenkant. Dat ik ouder word is zichtbaar aan de buitenkant. De achteruitgang in mn kop merkte ik alleen. Inmiddels is de rek er finaal uit bij Anni. Ik moet mijn kop rustig krijgen, de druk mot ervan af zodat ik straks niet ineens weer in het ziekenhuis lig met een ontploft hoofd... Anni realiseerde zich dat van de week ineens... na een kutweek of liever gezegd midden in een kutweek/periode waarbij het doorhobbelen noodzakelijk was. De rustpunten niet aanwezig én door mijzelf opgelegde 'afspraak = afspraak' ténzij ik écht ziek ben-instelling... Dat voert de druk aardig op int koppie... en dan 'ah joh Anni, donderdag hebbie rust, ff doorbijten' ff vergeten...